قصه تئاتر «دوجان» علی عامل هاشمی چیست؟ 
کوچه بدون ساکن اما پرخدمات جاهدشهر 
مقام نخست جشنواره خوارزمی در دست نوجوان گلشهری
محمدجواد فقط ۱۵ سال دارد، اما با همین سن کم توانسته است یک نرم‌افزار آموزشی برای درس تربیت‌بدنی درست کند.
دقیقا از همان بچه‌هایی است که از کودکی تا یک سیستم گیرشان میآمده است، بسط مینشستهاند پایش و آن‌قدر با زیروبم آن ورمیرفتهاند تا کار با تمام جزئیات آن را یاد بگیرند. محمدجواد فقط ۱۵ سال دارد، اما با همین سن کم توانسته است یک نرم‌افزار آموزشی برای درس تربیت‌بدنی درست کند و از همین طریق در جشنواره خوارزمی مقام اول ناحیه را به‌دست بیاورد و به مرحله استانی راه پیدا کند.
الآن دقیق آن زمانی است که آزمون مرحله استانی را نیز گذرانده است و میگوید: «هنوز جواب آن نیامده است.» با او هم‌کلام شدیم و او از خودش، علایقش و نرم‌افزاری که ساخته است، برایمان گفت.
بچه مسجدی
محمدجوادِ آرام را در مسجد محله‌شان میبینم؛ مسجد حضرت حجت (عج). او مسئول فرهنگی مسجد است و خیلی از وقتش را در اینجا میگذراند و برای تهیه و تدارک برنامه‌هایی مثل مسابقات کتاب‌خوانی که قرار است در مسجدشان برگزار شود، کمک‌دست بقیه است.
پانزده‌ساله است و ساکن همین منطقه گلشهر. در مدرسه شهید مسعود رحیم‌زاده و در پایه نهم درس میخواند. در رشته دست‌سازه‌ها در جشنواره خوارزمی شرکت کرده و موفق به کسب مقام برتر شده است. او میگوید: «رشته دست‌سازه‌ها به دو قسمت سخت‌افزارو نرم‌افزار تقسیم میشود. در بخش نرم‌افزار سروکار با برنامه‌ها و تولید محتواست و در بخش سخت‌افزار نیز تولید تجهیزات، مدنظر است.» که محمدجواد در رشته نرم‌افزار شرکت کرده است.
معلمم گفت در این مسابقه شرکت کنم
محمدجواد درباره اینکه اصلا چطور سر از این مسابقات درآورد، میگوید: «معلمِ درس کار و فناوری‌مان باعثش بود؛ آقای صادقی‌پور. ایشان باتوجه‌به شناختی که سال هشتم از من به‌دست آورده بود، به من توصیه کرد در این رقابت‌ها شرکت کنم.
سال هشتم من یک کلیپ برایش ساخته بودم که نظرش را جلب کرده بود. یک جور کلیپ آموزش دروس بود. برای همان درس کار و فناوری که من به‌صورت میکس با آهنگ، آن را تولید کرده بودم. آهنگ حامد زمانی را گذاشته بودم روی کار و برای هر قسمت یک صدا و تصویر هماهنگ با هم وجود داشت. او مشوق من بود و انگیزه زیادی را در من برای شرکت در این مسابقه ایجاد کرد. سال نهم هم با اطلاع از برپایی این مسابقه، در بخش تولید نرم‌افزار شرکت کردم.»
او ادامه میدهد: «از هر مدرسه یک نفر میتواند در این مسابقات شرکت کند. اول در مدرسه یک رقابت برگزار میشود و درنهایت آن کس که سطحش بالاتر است، برای راهیابی به ناحیه انتخاب میشود. یعنی من در بین مدارس ناحیه موفق شدم مقام اول را کسب کنم.»
نرم‌افزاری برای آموزش چند رشته ورزشی
او درمورد نحوه برگزاری مسابقه میگوید: «در وهله اول نرم‌افزاری که ساخته بودم، به ناحیه یک ارسال شد. برای اینکه یک ارزیابی کلی از نرم‌افزار صورت بگیرد. بعد در یکی از دبیرستان‌ها جلسه دفاع از طرحم را گذاشتند. آنجا باید کلیت طرح را توضیح بدهی و از طرحت دفاع کنی. حدود دو هفته بعد از اتمام جلسه دفاعیه اعلام کردند که طرح من به‌عنوان طرح اول برگزیده شده است برای راهیابی به مرحله استانی. مرحله استانی هم در دبیرستان شاهد برگزار شد.»
محمدجواد درباره طرحی که داده و برای آن یک نرم‌افزار اجرا کرده است، میگوید: «نرم‌افزاری است برای آموزش دروس تربیت‌بدنی. باتوجه‌به رشته‌هایی که در سال‌های هفتم، هشتم و نهم برای درس تربیت‌بدنی بچه‌ها وجود دارد، یعنی والیبال، پینگ‌پنگ، بسکتبال و فوتسال. هدف اولم این بود که نمونه سوالات جامع را برای سال‌های هفتم، هشتم و نهم به‌منظور استفاده بگذارم، اما خب در این طرح اولیه مشکلاتی به‌وجود آمد.
درنتیجه از این طرح منصرف شدم. نرم‌افزار به این صورت است که در قدم اول، ورزش مدنظر را معرفی می‌کند. آموزش مختصری درباره آن میدهد و به‌صورت تصویری و صوتی درمورد آن توضیحاتی میدهد.»
زندگی‌اش یک جور‌هایی با رایانه عجین شده است. اتفاق خوبی است که از همین سن کم علاقه‌اش را تشخیص داده است و حالا میتواند با یک ذهن آماده و با برنامه‌ریزی و هدف، به آینده‌اش رنگ‌وبوی جدی‌تری ببخشد. عشق رایانه است و میگوید قصد دارد رشته ریاضی را انتخاب کند و بعد‌ها هم مهندسی رایانه بخواند.
میگوید: «جذابیت علم رایانه به این است که میشود در فضای رایانه یک چیز جدید را خلق کرد. طرح‌های جدید درست کرد.» خلاصه اینکه برای خودش یک‌پا مهندس رایانه است. محمدجواد جایی آموزش ندیده است و میگوید: «هر چیزی که میدانم را خودم یاد گرفته‌ام.»
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
